Español filipino

Desde Chavacano de Zamboanga Wikipedia - El Libre Enciclopedia
Traducido este artículo na Caviteño.

Castellano filipino o más conocido como Español filipino (Inglés: Philippine Spanish) es un dialecto del Español hablado na La República de Filipinas, mayormente ta platicá por el mana hispanofilipinos.

El Español filipino tiene mana distinto carácteristicos na vocabulario, ortografía, y pronunciación que ya conseguí de mana palabras del filipino, mexicano, y castellano. Además, ta usá ese el pronombre vosotros del castellano con el mana filipinos hispanohablantes y ta serví ese el seseo del español mexicano y ta pertenecé con el grupo que no tratá ele el yeísmo como el estandarte.

El léxico del español filipino es influenciado por el mana interacciones del mana hispanohablantes con mana lenguajes nativo del país, y el mana lingüistas está observando ya el mana tendencias más conservador y uniforme na pag-usá o uso de Español na Filipinas na comparación con otras variantes del lenguaje.

Distribución y número de hablantes[revisa | revisa codigo]

El mana hablantes del español filipino puede encontrá por todo Filipinas, más que ya mayormente na el mana ciudades grande como Manila. El mana comunidades pequeño ta encontrá particularmente na mana grande haciendas, como el región azucarera del isla de Negros alrededor del mana ciudades de Bacólod y Dumaguete. Tiene también el mana hispanohablantes na mana zonas de cultivo de frutas y vegetables na Mindanao, cerca del mana ciudades de Cagayán de Oro y Dávao. 'Tá encontrando tamén na mana ciudades importante como Cebú, Iloílo y Zamboanga más que ya na este última ta predominá el uso del chavacano, un lenguaje criollo hispanofilipino.​ El mayoría del mana hablantes nativo del español filipino ta pertenecé con el mana clases media y alta del país.

Fonología[revisa | revisa codigo]

El mana lingüistas ta describí ya el fonología del español filipino como conservador y aristocrático, ta reflejá na uno mismo el posición socioeconómica de su mana hablantes. Está mostrando esto na mana características mayormente presenta na el mana dialectos del castellano norteño como ya hablá na final del siglo XIX y principio del siglo XX, sin mana matices del mana dialectos canario ni el mana lenguajes ibérico como el catalán o gallego, mas qué ya mucho del mana españoles que ta vení na Filipinas es orignario de ese mana regiones.

El fonología del español filipino ta soná uniforme sin una matización regional entre el mana hablantes de diferente partes de Filipinas, na contraste con el inglés del país.

Distinción entre el "ll" e "y"[revisa | revisa codigo]

Seseo[revisa | revisa codigo]

Pronunciación de consonantes oclusiva[revisa | revisa codigo]

Palatalización y africación[revisa | revisa codigo]

Cambio de jota velar na [h][revisa | revisa codigo]

Intercambio de mana vocales no abierta y consonantes bilabial[revisa | revisa codigo]

No aspiración de /s/ postvocálica[revisa | revisa codigo]

Oclusiva glotal[revisa | revisa codigo]

Intercambio [ɾ–l][revisa | revisa codigo]

Tratamiento de 'tl'[revisa | revisa codigo]